door Rens van Ginneken

Daar ging een robuuste houten schuilhut met picknicktafel geheel in vlammen op. De brandlucht is de volgende middag nog goed te ruiken. Op het uitkijkplateau van de toren zelf heeft de brandstichter zo te zien ook nog geprobeerd om één van de vier dikke houten steunpilaren aan te steken. Gelukkig is dat niet gelukt, anders was het leed helemaal niet te overzien geweest. Nieuws als dit gaat snel rond in het dorp: geregeld komen er wandelaars in ogenschouw nemen wat de schade is.

Dezelfde brandstichter?

Hanke Lanting van het Buurtbeheer Middelbeers-Westelbeers heeft er de pee in, dat er telkens weer waardevolle bouwwerken in het buitengebied belaagd worden. “Wie doet zoiets toch? Er is een brandstichter opgepakt in verband met de branden bij de Oude Toren bijvoorbeeld, dus het is maar de vraag of hij hiermee ook te maken heeft. Je merkt dat het wat met de mensen in het dorp doet. Het is gewoon zo nutteloos en verdrietig. En dan hebben we het nog niet over de kosten die het herstel steeds met zich meebrengt.”

Natuur bleef gelukkig gespaard

Ze vervolgt: “Het eerste wat door mijn hoofd ging: het had nog veel erger af kunnen lopen voor de natuur hier. Na maandenlange droogte heb je zo een enorme natuurbrand. Het blijft heel lastig zoiets, sommige bouwwerken in het buitengebied zijn blijkbaar toch kwetsbaar voor vandalisme en brandstichting. Wat kun je eraan doen? Een hek eromheen wil natuurlijk ook niemand”, zo besluit ze.

De wijkagent was niet bereikbaar voor toelichting.