Het geduld van de Oirschotse hondenbezitter wordt opnieuw op de proef gesteld. De langverwachte omheinde losloopplaats bij De Kemmer komt er vooralsnog niet. Dat blijkt uit een recente brief van het college aan de gemeenteraad. Toch is er niet enkel slecht nieuws: de gemeente erkent dat het anders moet en nodigt inwoners uit om zelf mee te gaan denken. Echter de ideeën van bewoners die hebben meegedacht zijn er al, opgehaald door burgerraadslid Willem Verouden (D'66), na een oproep in ons weekblad. Voor de hondenbezitter die al sinds 2018 wacht, is het wederom een kwestie van de lange adem.

door Marcia Engelander - van den Wittenboer

Het was voor velen de hoop op een veilige haven: het stukje bos tussen de tennisvelden en de atletiekbaan bij De Kemmer. Jarenlang werd erover gesproken en menig hondenliefhebber zag zichzelf hier al staan, veilig en omheind, zonder angst voor voorbijrazend verkeer. Die droom is deze week door het college doorgeprikt. Er wordt aangeven dat de locatie 'voorlopig niet gerealiseerd" wordt. De redenen zijn divers: weerstand van omwonenden, de onzekere aanleg van de nieuwe verbindingsweg en een gebrek aan geld en capaciteit op het gemeentehuis. Voorlopig moeten hondenbezitters het dus blijven doen met de bestaande loslooproutes, zoals de zones langs het kanaal. Gebieden die door gebruikers al jaren als onveilig worden bestempeld. In het Weekjournaal van mei jongstleden trokken Anita Reekers en Gitte van Hellemond hierover al aan de bel. Zij spraken over gevaarlijke situaties met auto’s, fietsers en steile kanaaloevers. Het college erkent in de raadsinformatiebrief nu ruiterlijk dat deze situatie niet ideaal is. "De gedeelde inrichting kan leiden tot onduidelijkheid of onveilige situaties," zo valt te lezen. Toch worden deze gebieden niet gesloten. Om de pijn te verzachten, belooft de gemeente op korte termijn de borden beter zichtbaar te maken en schoon te maken.

Fusie

Waarom duurt het zo lang? De gemeente gooit het over de boeg van zorgvuldigheid en toekomstvisie. Omdat Oirschot in 2028 fuseert met Best, wil men het beleid nu al op elkaar afstemmen. Er moet eerst een officieel ‘Kader Hondenlosloopgebieden’ komen. Geen overhaaste beslissingen meer, maar een uniform plan dat past in beide gemeenten. Dit kader moet criteria bevatten voor veiligheid en bereikbaarheid, waarbij het ‘Witboek’ van de Hondenbescherming als leidraad dient. Pas als dit huiswerk af is, naar verwachting in het tweede kwartaal van 2026, worden er knopen doorgehakt over concrete locaties. De roep om inspraak van bewoners wordt wel serieus genomen. Er wordt een speciale ‘inwonersgroep’ in het leven geroepen die vanaf de start mag meepraten. Geen plannen die van bovenaf worden opgelegd, maar een zoektocht vanuit de gemeenschap. Deze groep hoeft niet bij nul te beginnen. Burgerraadslid Willem Verouden (D66) overhandigde op 31 oktober al een pakket met suggesties aan de gemeente, verzameld naar aanleiding van eerdere oproepen in dit blad. De betrokkenheid vanuit het dorp blijkt groot en creatief.

Pastorietuin en Joris Zorg

Uit de ingezonden ideeën blijkt dat Oirschottenaren verder kijken dan alleen een stukje bos. Zo wordt de pastorietuin aan de Nieuwstraat genoemd als een ‘kansrijke locatie’. Deze is immers al omheind en zou een prachtige symbolische verbinding tussen kerk en buurt kunnen vormen. Ook het binnenterrein bij Joris Zorg wordt geopperd; hier zouden honden kunnen zorgen voor een vrolijke noot en sociaal contact tussen bewoners en buurtgenoten.

Daarnaast klinkt de roep om de succesformule van buurgemeente Best te kopiëren: kleinschalige, omheinde speelveldjes in de wijken zelf. Denk aan het veldje in de Korenaar of bij de brandweerkazerne. Voor de grotere gebieden heeft men gedacht aan het terrein achter de manege bij De Notel of het gebied rond de Watermolen in Spoordonk.