Soms lijkt het alsof afscheid nemen iets is wat je één keer doet. Maar in werkelijkheid is het iets wat je meeneemt – elke dag een beetje.
Ik was achttien toen ik mijn vriend verloor bij een ongeluk. Te jong om te begrijpen hoe definitief de stilte kan zijn, maar oud genoeg om te voelen dat liefde niet ophoudt bij de dood. Dat besef is altijd bij me gebleven.
Elf jaar geleden overleed mijn moeder. Twee jaar geleden mijn broer. Twee mensen die zo’n groot deel van mijn leven uitmaakten, dat hun afwezigheid nog altijd voelbaar is in kleine dingen – een geur, een liedje, een bepaalde blik van iemand anders. En tegelijk zijn ze er nog steeds, in herinneringen, in woorden, in de manier waarop ik naar de wereld kijk.
Door die verliezen heb ik geleerd wat echt troost kan geven: de verhalen. De momenten die we met elkaar deelden, de kleine gewoontes, de grapjes, de liefde die blijft. Die ervaringen neem ik ook mee in mijn werk als uitvaartondernemer. Want achter elk afscheid schuilt een leven vol betekenis.
Afscheid nemen doet pijn, maar het herinnert me er ook telkens aan hoeveel we hebben gehad om van te houden. En dat is, hoe moeilijk ook, iets heel moois.
Berdien
Uitvaartondernemer, maar vooral een mens die weet hoe waardevol herinneringen zijn