Eens, lang geleden, was er nog de romantiek van een boeketje bloemen voor ieders lief. Tegenwoordig is het meer een dodelijke verwensing waarmee je echt niet meer aan kan komen. Snijbloemen, zeker uit verre oorden, zijn slurpers van bestrijdingsmiddelen. Elk vlekje of beet van een klein knagend torretje moet voorkomen worden. Smetteloos moeten ze over de toonbank gaan. En als dat niet goedschiks kan dan maar met een vat vol gif.
Het Groenplatform Oirschot maakt zich al langer zorgen over het gebruik van gif in de lokale bloementeelt. Ook in onze gemeente wordt door grootgrondbezitters grof geld verdiend met verpachten van akkers aan Hollandse lelietelers. Hoeveel gif die schitterende bloemen hebben bleek vorige week toen er vanuit de Mijlstraat (net gemeente Boxtel) een vlammend betoog onze kant opkwam. Marinus Sloff en Marijke van Biklsen, wonend naast een lelieakker schrijven: “Lelieteelt is één van de meest gif-intensieve teelten in Nederland. Terwijl het maar 0,3% van het landbouwareaal beslaat, gebruikt het 12% van alle bestrijdingsmiddelen. Per hectare gaat het om gemiddeld 114 kilo, tegenover 25 kilo bij tulpen, 8 kilo bij aardappelen en 3 kilo bij tarwe. Het gaat om een cocktail van stoffen die verband houden met ernstige gezondheidsrisico’s, zoals Parkinson, kanker en vruchtbaarheidsproblemen. Ook omwonenden krijgen dit binnen via lucht, water en bodem.”
Dat dit geen Boxtels probleem is maar ook op Oirschotse akkers dagelijkse praktijk is blijkt wel ten zuiden van de A58. Letterlijk aan de randen van onze gemeente waren de gifspuiters rond. Zowel in de “Beerzen” als tussen Bekersberg en Landgoed De Stille Wille is het raak. Hectares leliebollen gaan daar binnenkort, stijf van het gif, weer naar de markt. Geen leliehaantje heeft de groei van de knol bedreigd. Geen schimmel het blad besmeurd. Wat achterblijft is grond die feitelijk chemisch afval is. Zwaar verontreinigd maar zonder doodskop borden.
Landelijk is het land- en tuinbouwdossier volledig gegijzeld door belangen organisaties. Vanuit het provinciale kasteel worden inmiddels prachtige woorden geroepen maar ”tot hier en niet verder” zit er niet tussen. De burgemeester van de Drentse gemeente De Wolden durfde, ondanks heftige bedreigingen, het aan om bespuitingszones in te stellen. Niet bij scholen, niet bij woningen. In Boxtel begint het inmiddels ook te dagen dat het tijd is voor duidelijke taal. Het gaat immers om onze gezondheid maar ook om behoud van de laatste snippers natuur. De Mijlstraat ligt immers vlakbij natuurparel De Mortelen. Het Groenplatform heeft, als groene waakhond, inmiddels de gemeente Oirschot bijgepraat en laten zien dat het ook bij ons de hoogste tijd is om duidelijke afspraken te maken over gebruik van de gifspuit op lelieakkers.
Honderden inwoners van onze gemeente hebben ook in 2025 weer mogen genieten van een frisse snuif leliegif.