Dilan Yesilgöz gaat haar over de schreef door zanger Douwe Bob een antisemiet te noemen. Het was niet zo bedoeld, ze had het niet moeten doen. Maar ja, ze had het nu eenmaal wél gedaan. Sorry Douwe Bob. En doorrr… Voormalig VVD-minister Eric van der Burg presteert het om Esther Ouwehand van de Partij Voor de Dieren nogal hoorbaar ‘een kutwijf’ te noemen. Hij had dat niet moeten doen, zo concludeert hij achteraf. Maar ja, hij had het nu eenmaal wél gezegd. En door…

Na de verschrikkelijke moord op de 17-jarige Lisa in Abcoude, vermoedelijk door een bewoner van een AZC, kon je wachten op Geert Wilders’ reactie om hier profijt uit te trekken voor de stembusgang. Nauwelijks verrassend. Maar vervolgens beweerde hij ook nog dat de verdachte eerder was opgepakt voor een zedenmisdrijf, maar dat de politie hem al snel had laten gaan. Bleek niet waar te zijn en de politie floot Wilders terug. Wilders bood een soort van bedeesd excuus aan. Hij had dat niet moeten zeggen. Maar ja, hij had het nu eenmaal wél op X geslingerd. En door…

Landbouwminister Femke ‘Boer zoekt Vrouw’ Wiersma presenteert haar stikstofplannen, met de stevige claim erbij dat alle betrokken kennisinstituten zeer lovend zijn over haar plan. De kennisinstituten echter zijn buitengewoon duidelijk over deze bewering: die lof hebben zij helemaal niet uitgesproken. Sterker nog, de wetenschappers constateren dat de plannen – die de belastingbetalers 21 miljard gaan kosten – vrijwel geen enkele milieuwinst zullen opleveren. Wiersma sputtert nog wat, na haar fantasieverhaal/leugen en lijkt er onbeschadigd mee weg te komen in dit ‘stompkabinet’, dat steeds zieligere vormen begint te krijgen. En door…

Brabants Statenlid Van Dommelen van de BBB verspreidt het ‘nieuwsbericht’ dat op de Oirschotse heide een jongen tijdens een dropping zou zijn gebeten door een wolf. In kringen van wolvenhaters wordt het bericht bijzonder rap en graag verspreid. Dan valt het Statenlid door de mand: het bericht is compleet nep en hij maakt ‘excuus’ door te stellen dat het wel ‘gebeurd had kúnnen zijn’. De Oirschotse burgemeester ziet zich zelfs genoodzaakt om het bericht op de socials te ontkrachten. En door…

Statenleden, Kamerleden en ministers hebben doorgaans een redelijke opleiding genoten en genieten misschien nog wel meer van een vrij riant salaris. Nog niet zo lang geleden gingen we er nog min of meer klakkeloos van uit dat deze mensen niet alleen belangrijke posten bekleden, maar dat ze ook een voorbeeldfunctie vervullen. Ze worden niet voor niets ‘volksvertegenwoordigers’ genoemd natuurlijk. Of ligt het dáár juist aan, dat een groot deel van het volk er geen hol meer om geeft hoe we met elkaar, met de werkelijkheid en met ‘de verstandigste zijn’ omgaan? Feitenvrije meningen en geboer uit de onderbuik moeten we maar accepteren, want joh: het is nu eenmaal emotie en die moeten we toch niet willen onderdrukken? Bah, dat is censuur!

Tegen die nieuwe realiteit en met deze ‘lichtende voorbeelden’ is het misschien niet eens vreemd meer dat afgelopen week - na op zich fatsoenlijke ingezonden brieven over een kwestie tussen twee horecagelegenheden in ons dorp - een tsunami aan reacties over Facebook denderde. Er werden mensen voor rotte vis uitgemaakt, er werd schuttingtaal gebruikt, er werden dreigementen geuit en er werden dingen geroepen die aantoonbaar niet waar zijn, niet gehinderd door enige kennis van zaken. Maar ja: dan staat het er al, open en bloot voor het oog van duizenden lezers. Eén meneer beweerde zelfs dat het weekblad het vuurtje had aangewakkerd. Maar natuurlijk, als het nieuws niet bevalt: ‘shoot the messenger’.

Voor de redactie was het nog een hele klus om alle bagger die werd uitgestort 24/7 fatsoenlijk te modereren. Voor sommigen onder ons is het tegenwoordig blijkbaar ‘anything goes’, in ons op het oog zo vredige dorpje, dat plotseling in een online Wild West veranderde. Wat een beschamende vertoning.

Bij deze onwelriekende online toestand had ik maar wat graag Juf Ank uit De Luizenmoeder bij de hand gehad, die de Oirschotse klas ferm & bestraffend had toegesproken:

“Wat vind ik dit nu toch ontzéttend jammer…”