Vergunningkwestie rond Daantje's koffiehuis raakt alle betrokkenen diep: “We hebben absoluut geen bezwaar tegen concurrentie. Het ging ons alleen om de ongelijkheid.”

Wat begon als een juridisch conflict over een vergunning, is inmiddels uitgegroeid tot een kwestie die het dorp verdeelt, uitgespeeld wordt over social media en ondernemers persoonlijk raakt. Voor het eerst sinds het losbarsten van deze kwestie, spreken de bezwaarmakers zich openlijk uit. Frank van Laarhoven van De Stoelendans en zijn dochter Merel van Laarhoven van ‘Bij Merel’ leggen uit waarom ze bezwaar maakten tegen de vergunning van het koffiehuis van Danielle Neggers. De boodschap is helder. "Het ging nooit om concurrentie, maar om gelijke behandeling", aldus de van Laarhovens.

door Marcia Engelander - van den Wittenboer

Daantje’s Koffiehuis verloor onlangs haar vergunning, nadat bleek dat deze niet strookte met het geldende bestemmingsplan. Daniëlle Neggers kan haar koffiehuis voorlopig wel openhouden en heeft ondertussen een nieuwe vergunningsaanvraag lopen om haar horecaconcept officieel uit te kunnen breiden. De kwestie heeft echter al veel schade aangericht, zakelijk en emotioneel, voor alle betrokkenen. "Echter het bezwaar gaat totaal niet om concurrentie zoals door veel mensen wordt gesuggereerd, maar om de ongelijkheid die zij hebben ervaren toen wij zelf vergunning moesten aanvragen", aldus Frank van Laarhoven van De Stoelendans. “Destijds begonnen wij ook hier met een basisplan en het bestemmingsplan klopte bij ons ook niet. Wij hebben toen ook een wijziging aan moeten vragen. En de officiele weg moeten bewandelen. Waarom wij wel en zij niet?” Ook Merel van Laarhoven van 'Bij Merel' erkent dat de situatie wrang voelt: “Ik heb ook een half jaar moeten wachten tot de vergunning rond was en heb alles volgens de regels gedaan. We hebben absoluut geen bezwaar dat er een andere horecazaak zit. En we zijn helemaal niet tegen concurrentie, daar gaat het helemaal niet om. Het gaat om dat er ongelijkheid is geweest en dat wilden wij aankaarten."

Verwarring

Daniëlle Neggers, uitbaatster van het Koffiehuis, zag het bezwaar niet aankomen. Zij kreeg, naar eigen zeggen, van de gemeente de indruk dat haar vergunning voldeed. “Ik ben er vanuit gegaan dat ik de juiste informatie kreeg. De gemeente heeft me wellicht te enthousiast geïnformeerd. Op basis daarvan heb ik mijn zaak opgebouwd.” Volgens de regels mag bij een ‘detailhandel met beperkte horeca’ slechts 25% van de ruimte worden gebruikt voor horeca-activiteiten. De rest moet winkel blijven. Neggers stelt dat ze zich aan die verdeling houdt. “Ik verkoop koffie-to-go, bonen, machines. Het aangezicht lijkt horeca, maar het is voor een groot deel detailhandel.”

Aannames

Wat begon als een juridisch bezwaar, liep al snel uit de hand op sociale media, met name op het platform Facebook. Een groep klanten van Daantje’s startte een handtekeningenactie, er werd gereageerd op ingezonden meningen in deze krant. Het verhaal kreeg een eigen leven. "Iedereen had er een mening over zonder het fijne ervan te weten", aldus de van Laarhovens, die werden verrast door de digitale storm. "We hebben bewust lang gezwegen, juist om escalatie te voorkomen," vertelt Frank van Laarhoven, "Dat past ook bij de filosofie van 'Bij Merel': een veilige plek voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt." Ook Merel van Laarhoven voelde zich overvallen: "Onze medewerkers hebben de reacties meegekregen. Sommigen voelden zich echt onveilig. Dat doet wat met je als werkgever. Ik ga door het vuur voor mijn team. We hebben geprobeerd positief te blijven. Volgens hen zijn de beschuldigingen en aannames online niet alleen onjuist, maar ook schadelijk. "Er werd ons van alles naar het hoofd gesmeten. Terwijl wij alleen duidelijk wilden maken dat er met twee maten werd gemeten." Ook Daniëlle Neggers vertelt dat de commotie haar zwaar viel. "Wat er op sociale media is gebeurd, ging buiten mij om. Ik heb er niets mee te maken hou me er totaal afzijdig van. Het heeft ons allemaal beschadigd."

Regels versus dromen

Ondertussen houden de bezwaarmakers vast aan hun principe: de wet moet voor iedereen gelden. "Zo mag iedereen een zaak beginnen, maar je moet je wel aan de regels houden. Wet blijft wet en regels zijn regels," zeggen beiden. Merel van Laarhoven voegt daar aan toe: “Dit concept was mijn droom. Het stukje zorg en de horeca. De combinatie is gewoon geweldig om te doen.” Voor hen is het nooit om de strijd tegen een collega geweest, maar om het scheppen van duidelijkheid en gelijkheid binnen de regels. Daniëlle Neggers begrijpt de frustratie: "Iedereen heeft recht om bezwaar te maken. Ik ging er vanuit dat ik goed handelde."

Hoop en Rust

Voorlopig draait Daantje’s Koffiehuis gewoon door, in afwachting van de vergunning die meer ruimte voor horeca mogelijk moet maken. De afgelopen maanden maakten duidelijk dat de kwestie meer was dan een zakelijke aangelegenheid: het raakte persoonlijke dromen, maatschappelijk betrokken concepten en het werkgeluk van medewerkers. Toch lijkt er, ondanks alle emoties, ruimte voor hoop. Beide partijen geven aan vooruit te willen. Daniëlle Neggers benadrukt dat ze niets liever wil dan haar zaak op een legale en open manier voortzetten, zonder spanningen met de buren. Ook Frank en Merel van Laarhoven hopen dat het gesprek alsnog gevoerd kan worden, in een rustige sfeer. Uiteindelijk verlangen ze allemaal hetzelfde: erkenning voor hun inspanningen, een gelijke behandeling door de gemeente en een toekomst waarin ieder zijn eigen unieke concept verder kan brengen.