Afgelopen week was er op Oirschotse sociale media en in het E.D. veel aandacht voor Daantje’s koffie- en theehuis. De onafhankelijke bezwarencommissie oordeelde dat het college van burgemeester en wethouders (B&W) de vergunning ten onrechte heeft verleend, de vergunning werd ingetrokken. Dit was tegen het zere been van vele bezoekers van het koffie- en theehuis en zij lieten dit ook blijken.
Een rustige maandagochtend, de kinderen naar school, hond uitgelaten nog even de socials checken en door… of toch niet. Op de socials staan opvallende berichten over Daantje’s koffie- en theehuis en een ingetrokken vergunning. Nu ben je als raadslid niet betrokken bij het verlenen (of intrekken) van vergunningen, dit is echt een taak voor het College van B&W.
De berichten op sociale media begonnen met steunbetuigingen richting Daantje’s gevolgd door verontwaardigingen en beschuldigingen richting gemeente en bezwaarmakers en het werd steeds erger. Bij het gemeentelijke account zijn zelfs een aantal reacties verwijderd vanwege het taalgebruik.
Wanneer een gemeenschap dreigt te polariseren moet je als raadslid je rol pakken en bekijken wat er gaande is. Via de sociale media word je niet veel wijzer omdat daar vooral meningen staan, gebaseerd op aannamen. Om de feiten boven tafel te krijgen, heeft Sociaal Progressief Oirschot scherpe vragen gesteld en wacht met interesse de antwoorden van het college af.
Wel kunnen we vaststellen dat het college van B&W een vergunning heeft afgegeven die volgens het bestemmingsplan niet afgegeven had mogen worden. Zaken toestaan die eigenlijk niet kunnen, is iets waar dit college een handje van lijkt te hebben.
Aan de Langereijt bijvoorbeeld staat een wormenkwekerij waar geen worm te vinden is maar wel jarenlang vrachtwagens hebben gestaan. De bestemming daar is agrarisch met nevenactiviteiten. Oogluikend hebben daar diversen activiteiten plaatsgevonden die niet in lijn waren met het bestemmingsplan. De vijf jaar oude “stallen” hebben overigens nog het meeste weg van “hallen” voor transport en opslag. Laat dat dan nu ineens ook het idee zijn voor de herbestemming van deze locatie. Op zich lijkt dat logisch maar hoe eerlijk is dit voor de ondernemer die via de officiële weg al jaren bezig is om een bedrijfshal te realiseren of uitbreiden?
Een inmiddels beruchte zaak is die van de vergunningen die verleend werden aan wijlen Dakar coureur Jan de Rooij. Een jarenlange juridische strijd die het nodige gemeenschapsgeld heeft gekost en waar een splijtzwam uit is gegroeid binnen de Beerse gemeenschap. Je kon alleen nog maar voor of tegen zijn en op het laatst ontbrak alle nuance. Allemaal ontstaan door het verlenen van, zo oordeelde de rechter, onterechte vergunningen. Je zou zeggen dat het college daar haar les had geleerd. Op mijn vraag aan het college wat deze casus de maatschappij had gekost wast het verzuchtende maar eerlijke antwoord: “Teveel.”
Zo zijn er nog meer voorbeelden en al vaker heb ik bij het college maar ook bij de rest van de raad mijn twijfels geuit over het onderdeel Vergunningen, Toezicht en Handhaving en dit is een bevestiging van die twijfels. Wanneer men vergunningen verleend die strijdig zijn of daar tegenaan schuren, hoe goed ook bedoeld, kent dat altijd verliezers. Ook in het dossier van Daantje’s brengt dit mensen in posities waar ze liever niet zijn. De gemeente slaat een modderfiguur bij inwoners, wat het vertrouwen in de overheid geen goed doet. Daantje’s is in onzekerheid over wat het vervolg nu is en hoeveel dat gaat kosten. Bezwaarmakers worden voor rotte vis uitgemaakt terwijl het college haar werk niet goed heeft gedaan. Laten we hopen dat uit de sporen van deze casus geen splijtzwam groeit, maar dat het college leer trekt door de regels en wetten te hanteren om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.
Pieter van Loon
Fractievoorzitter Sociaal Progressief Oirschot