Een flink deel van onze Laaglanders trekt er de komende weken weer op uit. Ik heb het idee dat steeds meer vakantiegangers de zonlanden in de zomer mijden, met misschien al wat uitputtende 40+ ervaringen in vorige jaren in het Middellandse Zee gebied. Ik weet dat veel landgenoten nogal fanatiek aanslaan op de in hun beleving in scene gezette klimaatverandering, alleen maar bedacht om ons geld uit de zak te kloppen.

Een flink deel van onze Laaglanders trekt er de komende weken weer op uit. Ik heb het idee dat steeds meer vakantiegangers de zonlanden in de zomer mijden, met misschien al wat uitputtende, zweetdoordrenkte 40+ ervaringen in vorige jaren in het Middellandse Zee gebied. Ik weet dat veel landgenoten nogal fanatiek aanslaan op de in hun beleving in scene gezette klimaatverandering, alleen maar bedacht om ons geld uit de zak te kloppen.

Maar als ik mijn vriend hoor – wonend aan het Gardemeer – over hoe het steeds vaker in het vroege voorjaar al dik over de dertig graden is en over zijn zomerse vlucht naar de hoge Dolomieten om nog enigszins normaal te kunnen werken, dan denk ik: misschien is er toch wel wat aan de hand.

Ook mijn broer heeft er last van, met zijn B&B in Andalusië. Gasten blijven weg omdat het daar te heet is, of omdat het in eigen land al warm genoeg is. En dan hebben we het nog niet over steeds meer natuurbranden, verdorrende natuur, of over totaal overrompelende regenval die binnen een paar minuten alles overstroomt. Kortom: het wordt steeds spannender buiten.

Het wordt daarmee ook steeds interessanter om je binnen te verschansen, bij de tv bijvoorbeeld en te genieten van wat lekkere ‘slow tv’ zoals Dwars Door de lage Landen of Rail Away: altijd mooie landschapjes en bijna altijd prettig weer. Ze kunnen daardoor waarschijnlijk maar zes dagen per jaar draaien. De laatste weken keek ik weer veel Gort Over de Grens, samen met mijn moeder, die is inmiddels ook fan van de fors besnorde wijnboer in zijn blinkende Peugeot cabrio.

Het is echt heerlijke televisie. Je hebt de betoverende landschappen, zoals je die ook kent van de Tour de France, maar dan zonder het hysterische gekakel er tussendoor. Maar je hebt vooral Ilja Gort zelf. Of hij nu tussen de paardendrijvers in de Camargue vertoeft, of bij een kaasboerinnetje in de Drôme door het stremsel zit te roeren, hoe hij zich hogelijk verbaast bij een fruitarcheoloog in Umbrië, of hoe Gort een ezeltje aait op Corsica: het is allemaal even aandoenlijk en het bezorgt je op zijn minst een grote glimlach als hij een oud tanig vrouwtje in het ruige Tarn-gebied drie dikke klapzoenen geeft. Gort is een charmeur van de bovenste plank en hij weet zich met een aanstekelijke energie en joligheid in elke couleur locale te bewegen in zijn eeuwige 23 keer verstelde spijkerbroek. Steevast wordt er lekker van een regionaal wijntje of likeurtje geslobberd natuurlijk, want anders is het niet af.

Als je in de historie van Ilja Gort duikt, kom je bijzondere wetenswaardigheden tegen. Al bijna een kwart eeuw is hij zelf een redelijk succesvolle wijnboer in de Bordeaux, maar hij was ook schrijver en muzikant. Hij is zelfs de componist achter nogal bekende reclamemelodietjes, waarvan Heineken, Duo Penotti (Twee kleuren in een potti) en Sperti (via een bevriende aambeienboer??) hier niet onvermeld mogen blijven. Het is een wonderlijke kerel, met een benijdenswaardige energie voor een 74-jarige. Met een tv-juweeltje dat goed wordt bekeken en gewaardeerd. En toch gaat het verdwijnen. Er moet bezuinigd worden bij de NPO en een rigide omroepbaas heeft Gort-droog verkondigd dat de promotie van wijndrinken niet meer in de huidige omroepcultuur thuishoort…

Afijn. De vakantieperiode zit er aan te komen en zelfs het weekblad verschijnt nu twee weken niet. Voor mezelf houdt dat in dat het even een tandje lager kan. Als het weer wat tegenzit ga ik misschien nog eens voor de tv hangen om me door Ilja mee te laten voeren naar de Camargue of de Dordogne. Heerlijk om me te laten meeslepen in een amicale ontmoeting met de locals, waarbij vijf woorden van de plaatselijke taal en een omhelzing al wonderen doen. Als Ilja door de Provence rijdt met zijn imposante snor wapperend in de warme bries ruik ik er de lavendel en de ratatouille zelf wel bij. Ik wens jullie allemaal een mooie zomer, laat je maar inspireren door het joie de vivre van Ilja.

Dat wordt nooit gauw te Gortig.