Het wokrestaurant, ooit Café Juliana, is weg. Afgelopen week werd het in enkele dagen tijd gesloopt om plaats te maken voor woningbouw. Erfgoedstichting SBEO is flink teleurgesteld in hoe de gemeente en de ontwikkelaar het proces hebben doorlopen. Volgens de stichting is er niet serieus gekeken naar behoud van (een deel) van het beeldbepalende pand van begin vorige eeuw in de bocht van de Andreasstraat. “Het was op zijn minst verstandig geweest om de omgevingsvergunning af te wachten”, zo stelt SBEO.
door Rens van Ginneken
Hanke Lanting van SBEO doet geen moeite om haar teleurstelling te verbergen. Die stichting pleit al lang voor behoud van (een deel) van het pand, dat al jaren leeg staat, nadat de Chinese uitbaters met de horizon vertrokken. “Na de melding van de sloop zijn we donderdag nog naar de rechtbank gegaan om de sloop tegen te gaan. Dat is helaas niet gelukt. De Omgevingsdienst heeft eerder al aangegeven dat hier gaat om een perceel met een ‘hoge archeologische verwachting’, dus wij hebben de gemeente en de ontwikkelaar ook proberen te overtuigen om het pand of een deel daarvan te behouden en om in ieder geval eerst de Omgevingsvergunning af te wachten. Ook dat heeft helaas allemaal niet mogen baten”, zo verzucht ze.
Alsnog bodemonderzoek?
De kans bestaat dat er met de Omgevingsvergunning alsnog een last komt om eerst nog bodemonderzoek te doen. “Dat zou dan dubbel jammer zijn, want daardoor kunnen de bouwplannen ook weer voor langere tijd stil komen liggen”, aldus Lanting. “De gemeente vond een vergunning niet nodig en wilde toch door met de sloop, die het nodige werk vergde, ook omdat er asbest verwijderd moest worden. Na het vastlopen van het vorige plan heeft de ontwikkeling van deze locatie nog twee jaar langer geduurd. Je zou denken dat een paar dagen wachten niet zoveel meer had uitgemaakt. Ook is er niet geluisterd naar de adviezen om het nieuwe woonplan te laten ontsluiten op de N395. De uitweging wordt nu in de bocht van de Andreasstraat. Dat is nu al een kritiek, slecht overzichtelijk punt, waar al veel (bijna-) ongelukken zijn gebeurd. Het is echt heel jammer: dit proces had zeker zorgvuldiger en beter gekund”, vertelt Lanting.
Op andere plekken ging het wél goed
Ze vervolgt: “We snappen dat die woningbouw belangrijk is voor de leefbaarheid in Oostelbeers, maar ‘en-en’ was zeker mogelijk geweest. Zo’n beeldbepalende cultuurhistorische plek in het dorp, daar mag je zorgvuldiger mee omgaan vinden wij.” Ze verwijst daarbij graag naar andere plekken in de Beerzen, waar het wél goed ging. “Het oude gemeentehuis van de Beerzen was al jarenlang de ‘rotte kies’ in het centrum. Als je ziet hoe mooi dat nu is geworden, met de invulling met een grandcafé en boutiquehotel. Dat heeft echt een mooie nieuwe impuls gegeven aan het Middelbeerse centrum vinden wij. Ook het plan ‘Limonadefabriek’ is goed ontwikkeld. De fabriek kon helaas ook niet behouden blijven, maar die historie zie je nog wel terug in het nieuwe en charmante woonplan. Er komt mogelijk zelfs een informatiepaneel bij De Doornboom, om de rijke brouwerijhistorie in herinnering te houden. Ook voormalig restaurant De Wereld in Spoordonk wordt in een woonplan betrokken en het Montfortanenklooster in Oirschot heeft ook een mooie nieuwe invulling gekregen. Je kunt met een nieuwe woonbestemming wel degelijk kwantiteit met kwaliteit verbinden”, zo stelt ze.
Erfgoed wordt gedragen door het dorp
“Oirschot heeft onlangs de prestigieuze landelijke Erfgoedprijs gewonnen en versloeg daarbij andere finalisten als Alphen aan de Rijn en Tilburg. Bij de incognito bezoeken van de beoordelingscommissie aan het dorp stonden zij versteld over hoe de bevolking zich betrokken voelt bij hun erfgoed. Dat wordt echt gedragen, je zou dan denken dat de gemeente daar ook in Oostelbeers wat zorgvuldiger mee zou omgaan. Bij SBEO zijn we ons er in ieder geval stevig van bewust dat we vóór de gemeenteraadsverkiezingen van 2026 het erfgoed hoger op de agenda’s moeten zien te krijgen om nieuwe teleurstellingen te voorkomen.”