Ze zaten er vrolijk bij, de dames van Carnaval Oostelbeers in Café Andreas. Onder het genot van een wijntje, tussen dozen vol met Beerse hoodies: voor mij kon het dorpsgevoel niet mooier getroffen worden dan in dit plaatje. Al vele honderden hadden ze er verkocht, vertelde één van de dames. Het kleine beetje winst dat er op de hoodies werd gemaakt, ging in de clubkas om het befaamde Oostelbeerse carnaval - onder aanvoering van een gezellige Prinsessenraad - in de lucht te houden. Voor de rest was het vooral ludiek vertelden ze: "Om Beers een beetje te promoten."
Een dorp als de Beerzen mag je gerust met een klein korreltje zout nemen. Trump of Poetin zullen ongetwijfeld hun dictatoriale neus ophalen voor een CPO-bouwproject of een Mantelzorgdag. In mijn beleving nemen de Beerzenaren zichzelf ook niet overdreven serieus. Maar: over het algemeen is het er verdomd goed toeven. Ik denk trouwens dat dit ook geldt voor Oirschot en Spoordonk. Wat is het wat het leven in onze dorpjes zo aantrekkelijk maakt? In de eerste plaats zit dat hem volgens mij in het ‘gekend zijn’. Persoonlijk ben ik – net als blijkbaar Wim Daniëls – een echte groeter en ik vind het alleszins prettig om herkend en zelfs ook begroet te worden. Het is het fundament onder het gekend zijn, elkaars aanwezigheid op prijs stellen, het delen van het dorpsgevoel.
Het dorp is de wereld in het klein, een soort mini-universumpje onder een glazen stolp. Soms wordt er aan de stolp geschud en dan dwarrelt het even in onze schudbol. Iedereen – van de bakker, tot de brandweer, de onderwijzer, de garagist en de dorpsjournalist heeft zijn functie. Ik heb jarenlang in Breda gewoond, ook niet bepaald een wereldstad, maar daar werd mijn gegroet op straat, aangeleerd in Hank waar ik opgroeide, al niet meer gewaardeerd. Sterker nog: ik werd vooral aangekeken of ik knettergek was. Ondanks de voordelen van het gezellige Bredase uitgaansleven had ik daar toch vooral het vervelende gevoel van weg te zinken in anonimiteit. Een ander voelt zich daar misschien lekker bij, maar voor mij werkte het niet. Ik miste de dorpse schaal, het groeten, mensen nemen zoals ze zijn, meedoen met de dorpse dingetjes.
Die dorpse dingetjes kunnen zomaar het verschil maken, zo merkte ik in mijn 22 Beerse jaren. Het meesjouwen bij de Westelbeerse Pinksterfeesten, het afstruinen van opritten tijdens de Oostelbeerse garagesale, je onderdompelen in het ‘feestgedruis voor het goede doel’ tijdens PeerPop in Middelbeers: het geeft allemaal ontegenzeglijk een groot gevoel van saamhorigheid. En dat in onze steeds verder polariserende wereld. Het schijnt dat Marjolein Faber privé best wel sociaal en hartelijk is.... Bij haar judoclub werd ze zelfs ‘de verbindende factor’ genoemd. Dat maakt het voor mij nog onbegrijpelijker waarom ze zich politiek gezien zo harteloos opstelt. Komt dat door het verdienmodel van de PVV: het uitvergroten en aanjagen van tegenstellingen? Je zou toch denken dat als ze haar positieve, verbindende ervaringen in haar ‘kleine wereld’ zou projecteren naar de Haagse arena, ze heel wat meer voor elkaar zou krijgen? Misschien moet ze maar eens een weekje zo’n Oost West Middelbeers hoodie aandoen.
Het zou me niet verbazen als ze daar wonderbaarlijk veel menselijker van wordt.
Er zit weer een mooi en gezellig voorjaar in de Beerzen aan te komen. Met bijvoorbeeld het Kubus Festival op 3 en 4 mei. Zo’n typisch Beers’ initiatief, waarbij tientallen dorpsgenoten er samen de schouders onder zetten, voor een mooi cultureel, maar vooral verbindend samenzijn. ‘Heel Beers kookt’, ‘Heel Beers zingt’, ‘Heel Beers creatief’, voor mijn part ‘Heel Beers harkt’ of ‘Heel Beers snuit zijn neus’. Het wordt sowieso geweldig. In 2023 was schrijver Marcel van Roosmalen hoofdgast op het festival, waarna hij later liefdevol beschreef hoe er steeds weer aan zijn dochters werd gevraagd: “Luste gullie nog een worstenbroodje?’ Het gaat niet om de harde cijfers, het gaat niet om ‘Beers First’, het gaat om de goede bedoelingen. Van Roosmalen had dat goed in de smiezen toen hij in 2023 schreef:
‘Ik denk dat de Beers het meest goed bedoelde dorp van Nederland is.’