Bij zijn afscheid als Directeur Personeel van Kempenhorst College en Heerbeeck College kijkt Lex Jussen terug op hele mooie jaren. “Het warme bad werd nooit lauw”, zo vertelt de Oisterwijker. Hij ontwikkelde als docent en als directeur een goed gevoel voor de eigenheid van beide scholen, voor waarden die jonge mensen helpen in het leven en voor het grote belang van een hecht team. De ontplooiing van jonge mensen bleef hem mateloos fascineren.

door Rens van Ginneken

Lex Jussen (64) straalt onmiskenbare trots uit als we een rondje door ‘zijn’ school doen. “Ik was al direct bij mijn aantreden hier in 2010 erg onder de indruk van de betrokkenheid bij elkaar binnen onze scholen. En als je hier eens binnenkijkt in onze techniekhal wat daar allemaal staat! Of het nu met het praktijkgerichte onderwijs hier gaat om ICT, Zorg en Welzijn, of Bouw en Interieur: we komen dan zó dicht bij de werkelijkheid van de buitenwereld. Het praktijkgerichte onderwijs is de laatste jaren echt weer aan een opmars bezig, het wordt weer meer en meer – en terecht – gewaardeerd. Ook op onze VMBO-T afdeling sijpelt dat door”, aldus de vertrekkend Directeur Personeel.

Even uit het onderwijs

Hij rondde in 1983 zijn studie af en kwam na posities als docent aan verschillende scholen vanuit het Limburgse naar Veghel en vervolgens landde hij in 1998 in Veghel en doceerde in Oisterwijk waar hij later ook naar toe verhuisde en nu nog steeds woont. Hij gaf daar weer les in Duits en Engels aan het Durendael College, later 2 College Durendael. Gerommel in het bestuur leidde ertoe dat hij in 2002 even uit het onderwijs stapte. “Dat resulteerde in een functie waarin ik managementteams adviseerde, opleidde en begeleidde. Een enorm leerzame periode voor me: elke werkkring heeft weer zijn eigen jargon en zijn eigen cultuur. Overal stak ik weer het nodige op, van Telfort tot het Waterschap.”

Kempenhorst & Heerbeeck

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan natuurlijk en zo ‘rolde’ hij in 2010 toch weer het onderwijs in: bij het Kempenhorst College in Oirschot. “Ik ging weer lesgeven, maar onder meer door mijn ervaringen in het bedrijfsleven kwam ik in 2016 in beeld bij toenmalig directeur/bestuurder Ton Broeren, die een groot pleitbezorger was voor een veel nauwere samenwerking met het Heerbeeck College in Best. Zo werd ik Directeur Personeel voor beide locaties. Ik hield me bezig met het uniformiseren van de CAO’s en leerde beide scholen waarderen, elk met hun eigen karakter. Toch zag ik ook bij ‘het Heerbeeck’ een zelfde betrokkenheid bij elkaars wel en wee, ondanks de grootte van de scholen. Korte lijntjes met de leerlingen en een goed gevoel in de gehele teams, van directeur tot onderwijsassistent en van conciërge tot docent: iedereen is even waardevol op onze scholen. Conciërges hebben ook elke dag contact met de leerlingen en het plezier spat eraf bij die mensen. Ook dat maakt me trots.”

Kwaliteitsinjectie

Hij is zeer blij met de in 2014 ingezette herwaardering voor het beroepsonderwijs. “Er is een zeer forse injectie gekomen in de kwaliteit van het beroepsonderwijs, waardoor het Kempenhorst College nu ook een belangrijke steen bijdraagt aan de Brainport Regio. Met goed opgeleide professionals die een rol van betekenis spelen. Ik zal de eerste zijn om te erkennen dat onze gemeente ook vaak een positieve rol speelde in de groeiende waardering voor het Kempenhorst College. Met name voormalig wethouders als Willy Evers en Raf Daenen – zelf echte onderwijsmensen – hebben ons altijd zo goed mogelijk ondersteund.”

Verschillende functies

Als docent maakte hij in Oirschot mooie jaren mee en hij was onder meer ook nog nauw betrokken bij de totstandkoming van de Engelse leermethode Stepping Stones. Daarnaast vervulde hij functies als Leerlingencoördinator en plaatsvervangend rector. “Toch heb ik het lesgeven niet echt gemist”, erkent Jussen. “Ik heb het natuurlijk lang en met veel plezier gedaan, maar bij andere functies horen ook weer andere uitdagingen en verantwoordelijkheden. De focus ging meer naar het vormen van leidinggeven bijvoorbeeld. In de laatste jaren hebben we ondanks de cultuurverschillen tussen Kempenhorst en Heerbeeck toch vooral gezamenlijke uitgangspunten gevonden en uitgedragen. Ook nam de verbondenheid binnen en buiten de vakgroepen toe. Ook dat heeft bijgedragen aan de kwaliteitsverbetering. Ik ben ervan overtuigd dat de kruisbestuiving tussen de beide scholen veel goeds heeft opgeleverd. Het onderling vertrouwen is nu groot, de mogelijkheden voor vernieuwing zijn sterk verbeterd en bij het personeel én bij de leerlingen zien we een toegenomen trots.”

De harde buitenwereld

Soms komt de buitenwereld hard binnen in de school die een veilige haven wil zijn, erkent Jussen. “De omgangsvormen in bijvoorbeeld de landelijke politiek verruwen en er kwam polarisatie. Dat druppelt toch binnen in onze scholen en geeft soms spanning. We blijven dan toch altijd wijzen op onze kernwaarden: proberen uit de vooroordelen te blijven, respectvolle omgang en omkijken naar je medemens. We hebben te maken met pubers natuurlijk en er zijn weleens problemen, maar we bereiden ze zo goed mogelijk voor op hun toekomst. Toch zie je ze eigenlijk zonder uitzondering enorm groeien in de jaren dat ze hier zijn. Ook maken we hele erge dingen mee, zoals het overlijden van collega’s en leerlingen. Dat heeft ook op mij een hele diepe indruk gemaakt. Op zeker moment wisten we dat één van de onderbouwleerlingen snel zou overlijden. Er stond een feestavond op school gepland, waarbij we cancelen hebben overwogen. We hebben de avond toch door laten gaan. Op die feestavond zelf kwam het bericht binnen dat de leerling was overleden. Op dat moment is dat aan de leerlingen verteld en is het feest stopgezet. Met name de jonge collega’s vingen de leerlingen zó goed op. Dat was verdrietig en magistraal tegelijk. Dat vergeet je nooit meer.”

Leven na het pensioen?

Is er nog leven na de pensionering eigenlijk? “Ik ga me zeker niet vervelen”, verzekert Jussen. “Ik ga weer op andere manieren mijn bijdrage leveren aan de samenleving, alleen hoef ik er nu geen salaris meer voor. Waarde toevoegen kan ook zonder dienstverband. Ik denk aan het ondersteunen van de Stichting Humanitas, conflictbemiddeling of vrijwilligerswerk om mensen de taal te leren. Ook zijn we sinds een jaar opa en oma en ik wil dolgraag de ontwikkeling van onze kleindochter óók volgen.”

“Ik was hier als een vis in het water: het warme bad werd nooit lauw. Elke dag maakten we grootse dingen mee. Nu zet ik weer een nieuwe stap, waarin ik onvermijdelijk ook weer nieuwe dingen ga opsteken. Misschien wel om er niet altijd heel erg bovenop te zitten en alle informatie te moeten willen. Je bent toch nooit te oud om te leren?”, besluit hij met een lach.

Op 28 januari is er voor Lex Jussen een afscheidsbijeenkomst voor genodigden in het Kempenhorst College.