In Nederland leven we in een democratie. Dat is juist iets waar ons gemeentebestuur over moet waken. Helaas zien we hoe langer hoe meer plannen doorgedrukt worden ondanks het feit dat de Gemeenteraad deze heeft afgewezen of dat er enorme weerstand vanuit de bevolking is. Maar al te vaak is burgerparticipatie toegepast en wordt vervolgens ondanks het afwijzen van (delen van) plannen door de burgers een plan alsnog ongewijzigd uitgevoerd. In voorkomende gevallen worden mensen die zich aangemeld hebben om mee te praten de toegang geweigerd. Of de bevolking bepaalde ontwikkelingen niet ziet zitten, schijnt van geen enkel belang binnen het gemeentehuis te zijn. De burger mag neepraten maar geluisterd wordt er nauwelijks. De gevolgen, waarvoor door de burgers gewaarschuwd is, zijn niet meer terug te draaien of alleen tegen zeer hoge kosten. Ook zien we plannen waarvan de gemeente aangeeft dat ze afgewezen zijn een tijdje later weer net zo vrolijk ongewijzigd op de agenda verschijnen.

Voorbeelden hiervan zijn het openhouden van de Oirschotsedijk en Eindhovensedijk voor gemotoriseerd verkeer, de verbindingsweg Kempenweg- Eindhovensedijk en recent de Ovonde Kempenweg Rijkesluistraat/Bestseweg.

Is dit democratie? Bij het ophalen van ideeën bij de burgers en stakeholders wordt maar een select en beperkt aantal mensen naar hun ideeën over het plan bevraagd. Naar blijkt wordt niet alle informatie welke nodig is om tot een goed advies te komen gegeven. Gefundeerde kritiek wordt genegeerd. Het oorspronkelijke plan moet immers ongewijzigd uitgevoerd worden! Een voorbeeld hiervan is het Sportakkoord 2023. De echte gebruikers van de sportaccommodaties zijn niet uitgenodigd om mee te denken, dus wat zij nu echt nodig hebben of willen is niet bekend. Het rapport hierover klopt trouwens ook niet: er zouden in Oirschot géén jongeren met psychische klachten zijn, terwijl landelijke cijfers (gezondheidsraad e.a.) wijzen op een percentage van 27,4% jongeren die wel klachten hebben!

Democratie is heilig en dient bewaakt te worden: een week voor een besluitvormende vergadering de mogelijkheden tot inspreken geven is een goed idee, maar wanneer horen de insprekers wat er echt met hun inbreng wordt gedaan? Wordt hier in de toekomst transparant mee omgegaan of blijft het gissen? Nu moet een inspreker maar raden wat er met diens informatie wordt gedaan en dat is niet echt motiverend voor een volgende inspraakreactie!

Burgerparticipatie is een wettelijk recht van de burgers. Geef hun hun rechten nu eens, maar dat echt?!

Y.Mus

5688BG 14